Persoonlijke Reis en Groei

In de meest basale zin worden we allemaal opgevoed binnen grenzen die ons worden opgelegd. Het is alsof je in een zorgvuldig getekend hokje leeft, waarbinnen je leert wat goed en fout is, wat wel en niet mag. Je beweegt je nooit buiten deze lijnen. Niet naar links, niet naar rechts, niet vooruit en niet achteruit. Je blijft gevangen in de kaders van wat je is aangeleerd. Hierdoor maak je geen fouten, leer je niets nieuws en ontwikkel je geen mensenkennis of levenservaring. Het resultaat? Je blijft als volwassene een grote baby, zonder de groei en ervaring die het leven echt rijk en betekenisvol maken. De meeste mensen proberen deze leegte te vullen door materialisme, maar dat werkt slechts tijdelijk.

Veel mensen lijken zich te schikken in deze rol. Ze leven een leven van voorspelbaarheid en conformiteit, zonder ooit buiten de gebaande paden te treden. Dit is echter niet het pad dat iedereen volgt. Mijn eigen leven was verre van normaal. Mijn jeugd was gevuld met uitdagingen en pijn die mij hebben gevormd op manieren die de meeste mensen zich niet kunnen voorstellen.

Als kind heb ik in moeilijke omstandigheden geleefd. Ik ben opgegroeid in een criminele familie en in een achterstandswijk, waar ik alleen met mensen met een achterstand in aanraking kwam. Als kind mag je niet weg, dus je komt nergens anders. Je bent eigenlijk alleen maar omringd door mensen met grote achterstanden en beperkingen, problemen en schulden. Het systeem profiteert hiervan, want deze mensen werken hard; ze staan op vuilniswagens en in fabrieken. Maar dat is niet het leven van een boekhouder of een minister of hun kinderen, die hun baantjes gratis aangeboren krijgen en dikke salarissen ontvangen. De nieuwslezeressen en alle anderen verdienen bakken met geld voor weinig moeite, terwijl de hardwerkende mensen zonder gesubsidieerde banen zich in de ellende werken om te overleven. Veel van hen gaan met lege handen met pensioen en sterven zonder iets te hebben, en dat geldt ook voor hun families en kinderen, generatie op generatie.

Deze persoonlijke reis laat zien dat de weg naar groei en ontwikkeling vaak niet rechtlijnig of gemakkelijk is. Het vergt vaak het doorbreken van grenzen en het omarmen van pijn en uitdagingen om echt te leren en te groeien. In een wereld die zo vaak gevangen zit in vastgestelde normen en waarden, kan het doorbreken van deze grenzen de sleutel zijn tot een rijker en meer vervullend leven.